Efendinin Gözeli-Albert Cohen-Çev-Saadet Özen-2015-929s

Albert Cohen Efendinin Güzeli’ni 1930’larda yazmaya başlamıştı. İkinci Dünya Savaşı’nın araya girmesiyle roman ancak 1968’te yayımlanabildi ve derhal Joseph Kessel, François Nourissier gibi isimler tarafından bir dilin bir asırda belki on tane çıkarabileceği türden, tartışmasız bir başyapıt olarak değerlendirildi. Nitekim aynı yıl Fransız Akademisi’nin Büyük Roman Ödülü’nü aldı. Efendinin Güzeli, edebiyat dünyasında önemli dönüm noktalarından biri. Bu, o günden beri konu olduğu tartışmalardan da anlaşılabilir. Albert Cohen, Solal, Mangeclous gibi başka romanlarında yarattığı, kendi hayatından izler taşıyan kahramanlarını yenileriyle beraber destansı bir romanda bir araya getirmişti: Kefalonya adasında doğmuş, ardından Fransız vatandaşlığına geçmiş, Cenevre’de, Milletler Cemiyeti’nde yüksek bir görev edinmiş olan Solal ve onun altında çalışan memurlardan Adrien Deume’ün karısı, evlenmeden önceki adıyla Ariane Corisande d’Auble. Solal ve Ariane adeta beden güzelliğinin simgesi, kusursuz aşkı taşımak için yaratılmış birer zarftır. Fakat Solal, aşkın kutsallığı denen olgunun, dış görünüşü bozacak en ufak bir ayrıntıya bile dayanamayacak kadar temelsiz olduğunu hisseder. Bir tabutta çürümeye mahkûm fani varlıklarıyla kutsiyetin bir araya gelemeyeceği fikri onda bir saplantıdır. Ariane ise Cenevre’nin köklü, Protestan ailelerinden birine mensuptur. Hayatla ilişkisi yüksek ahlak, yüksek değerler, yüksek sanat, asalet tarifleriyle kurulmuştur. Nihayet birbirlerine duydukları çekim bütün çekincelerin, yasakların üzerine çıkar; sonunda sadece aşklarını yaşayacakları, asalet taşımayan hiçbir davranışın, insani durumun kabul edilmediği, ötekinden özenle saklandığı bir dünya kurarlar. Onlar kozalarını örüp aşklarıyla beraber bir eve kapanırken Almanya’da Hitler yükseliştedir ve Avrupa’da Yahudilerin konumu hızla değişmektedir. Yahudi olan Solal için de bu bir devrin sonu, büyük ıstırapların, sorgulamaların kaynağıdır, ancak aşklarının devam edebilmesi için Ariane’ı bu dünyanın dışında tutmaya kararlıdır. 

----------------------

Albert Cohen (d. 16 Ağustos 1895 Korfu; ö. 17 Ekim 1981 Cenevre), Fransızca eserler vermiş İsviçreli yazar.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Cohen, Fransız kökenli Yahudi bir ailenin çocuğu olarak Yunanistan'da dünyaya geldi. Annesi Louise (kız. Ferro) İtalyan'dı. Üç evlilik yaptı.

Aile 1900'da Marsilya'ye taşındı. Cohen 1915 ile 1920 arasında Cenevre'de hukuk eğitimi yaptı. 1919'da İsviçre vatandaşlığına kabul edildi. 1926 ile 1932 arasında ILO'nun Cenevre'deki diplomatik bölümlerinde çalıştı. 1939'da "Hükümetler arası göçmen paylaşımı"nın hukuk danışmanlığını yaptı. Bir süre Paris'te kaldıktan sonra 1940'dan 1946'ya kadar "Filitin için Yahudi Ajansı"nın Londra'daki temsilciliğini yaptı. Sonra Cenevre'ye dönüp 1947'den 1954'e kadar Birleşmiş Milletler'a bağlı "Göçmenlerin hukuki ve diplomatik koruma hizmetleri" bölümünün yöneticiliğini yaptı.

Cohen'in çalışmaları bir miktar kendi kişisel yaşamına ait renkler taşır. Otobiyografik üçlemesi buna güzel bir örnek teşkil eder: Le Livre de ma mère (Annemin Kitabı), 1954; O vous, frères humains (O insanlar, kardeşlerim), 1972 ve Carnets (Notlar) 1978. Bunlara 1933'te Comédie Française'te sergilenen tiyatro eseri Ezéchiel'ı eklemek mümkündür. Diğer taraftan Cohen'in romanları kahramanca ve gülünç bir tarzdadır: Solal, 1930; Mangeclous, 1938; und Les Valeureux, 1969. Solal, kimilerince yazarın en iyi eseri kabul edilir. Cohen çözülmekte olan bir toplumsal yapıyı satirik bir biçimde anlatır. Bir Mitos gibi sunduğu tutkuyu ironileştirmesiyle adeta lirik bir kadın tapımı oluşturur.

Cohen'in bütün eserlerinde Yahudilik önemli bir yere sahiptir. Yazarın sadece „Le livre de ma mère“ adlı kitabı Annemin kitabı adıyla Türkçeye çevrilmiştir.

QAYNAQ