Geçmiş Zaman Edibleri-portreler-Abdülhaq Şinasi Hisar-2010-237s

Abdülhak Şinasi Hisar (14 Mart 1887, İstanbul - 3 Mayıs 1963, İstanbul), Türk yazar.
Hayatı
İlk yılları
Anne tarafından dedesi Muhtar Bey'in Rumelihisarı'ndaki yalısında doğdu. Abdülhak Şinasi Hisar'ın çocukluğu, Rumelihisarı, Büyükada ve Çamlıca’da geçti. 1898’de Galatasaray Sultanisi’ne girdi.
Paris hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Ailesine haber vermeden 1905'te Galatasaray Sultanisi'nden ayrılarak Paris'e gitti. 1908'e kadar Paris’te École Libre des Sciences Politiques’e devam etti.
Paris'te Prens Sabahattin, Dr. Nihat Reşat Belger, Ahmet Rıza Bey ve Yahya Kemal Beyatlı ile sık sık görüştü.[1]
Türkiye'ye dönüşü[değiştir | kaynağı değiştir]
II. Meşrutiyet’in ilânından (1908) sonra Türkiye’ye döndü. Fransız ve Alman şirketlerinde, Osmanlı Bankası’nda, Reji İdaresi’nde, 1931’den sonra ise Ankara’ya yerleşerek Dışişleri Bakanlığı’nda çalıştı. 1948’de İstanbul’a döndü ve Ayaspaşa’da Boğazı gören bir apartmana yerleşti. 1954-57 yılları arasında Türk Yurdu dergisinin genel yayın müdürlüğünü üstlendi.
1963'te Cihangir’deki evinde beyin kanamasından öldü. Hiç evlenmemiştir.
Edebiyat Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]
Edebiyata Mütareke yıllarında Dergâh ve Yarın dergilerindeki şiir, kitap tanıtma ve eleştiri yazılarıyla başladı. 1921’den itibaren İleri ve Medeniyet gazetelerindeki yazılarıyla tanındı; 7Ağaç, Varlık, Ülkü ve Türk Yurdu dergileri ile Milliyet, Hakimiyet-i Milliye ve Dünya gazetelerinde yazdı. Cumhuriyet dönemi yazarı olmasına rağmen dil ve üslup açısından Meşrutiyet kuşağına bağlı kalan[kaynak belirtilmeli] Hisar’ın bütün yapıtları esas olarak “hatıra”ya dayalıdır. Romanlarında Maurice Barrés, Anatole France ve Marcel Proust gibi yazarların edebiyat anlayışlarını benimsemiştir.[kaynak belirtilmeli]
1942 CHP Hikâye ve Roman Mükâfatı’nda üçüncülük alan en önemli eseri Fahim Bey ve Biz, Almancaya da çevrildi. (Unser Guter Fahim Bey, Çev.: Friedrich Von Rummel, 1956) Eser roman dalında ödül almış olsa da, Hisar, eserini hikâye olarak tanımlamayı yeğler.
Sermet Sami Uysal (Varlık Yayınları, 1961) ve Necmettin Türinay’ın (M.E.B., 1988) Abdülhak Şinasi Hisar adlı birer inceleme kitabı vardır.
Ölümünden sonra Abdülhak Şinasi Hisar: Seçmeler (Haz.: Selim İleri, YKY, 1992), Geçmiş Zaman Edipleri (Haz.: T. Yıldırım, Selis, 2005) ve Kelime Kavgası: “Edebiyata ve Romana Dair” (Selis, 2005) adlı üç kitabı daha çıkmıştır. Emre Aracı Boğaziçi Mehtapları'ndan esinlenerek aynı adlı bir keman konçertosu (1997) bestelemiştir.
Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Roman
Fahim Bey ve Biz (1941; 1942 CHP Hikâye ve Roman Ödülü üçüncülüğü)
Çamlıca’daki Eniştemiz (1944)
Ali Nizami Bey’in Alafrangalığı ve Şeyhliği (1952)
Anı
Boğaziçi Mehtapları (1942)
Boğaziçi Yalıları (1954)
Geçmiş Zaman Köşkleri (1956)
Fıkra
Geçmiş Zaman Fıkraları (1958)
Antoloji
Aşk imiş her ne var alemde (1955)
Biyografi
İstanbul ve Pierre Loti (1958)
Yahya Kemal'e Veda (1959)
Ahmet Haşim: Şiiri ve Hayatı (1963)
Ölümünden Sonra Toplanan Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Hisar'in kitaplarına girmemiş edebi makale, deneme ve eleştiri yazıları Necmettin Turinay tarafından üç cilt olarak bir araya getirilmiştir.
Kitaplar ve Muharrirler I - Mütareke Dönemi Edebiyat (Mayıs 2008) ISBN 978-975-08-1421-1
Kitaplar ve Muharrirler II - Edebiyat Üzerine Makaleler (1928-1936) (Şubat 2009) ISBN 978-975-08-1539-3
Kitaplar ve Muharrirler III - Romana Dair Bazı Hakikatler (1943-1963) (Eylül 2009) ISBN 978-975-08-1661-1

QAYNAQ