Oğulun, igidin, ərənin taleyinə doğma torpağı, ana vətəni, ulu yurdu qorumaq, müdafiə etmək, qayğısına qalmaq yazılıbdırsa, qızın, el gözəlinin, zərif məxluqun qismətinə, bəxtinə, alın yazısına ata ocağının nisgili, həsrəti, ayrılığı düşür. Çünki el gözəli pərvazlanıb quş təki başqa budağa qonur, başqa ocağın çırağını yandırır. Odur ki, qızların vücudu ər ocağında, xəyalı, ruhi, gənclik xatirələri, uşaqlıq illərinin həsrəti ata ocağında, doğulub boya-başa çatdığı yurdda qalır. Amma, bu nisgildə, həsrətdə ürək göynədən, qəlb qıran, könül sökən ayrılıq acısı olmur. Çünki belə həsrət alın yazısıdır. Qədərdən, qismətdən qaçmaq olmur. Necə ki, Tağay həsrəti Şirin xanım Şadimanın taleyinə yazılıb. Lakin bu el qızı elinə, yurduna, doğma ata ocağına, uşaqlıq illə¬rinin xatirəsilə, gənclik illərinin xəyalları ilə elə nəcib tellərlə, zərif duyğularla kövrək ilmələrlə bağlanıb ki, bu nisgil faciə yox, nağılvari həyat tərzidir. Şirin xanım Kərimbəyli tarixin həyat sərgisinə, xatirə qalareyasına təqdim etdiyi ömrün anlarını, həyatın dolaylarını elə ustalıqla, elə…