Yay Ile Ox Atış Sanatında Zen-Buqaku Haquşi-Eugen Herrigel-Çev-Sedat Umran-1994-68s

Bir Japon, yay ile ok atmayı sanat olarak dikkate alan ve bir miras olarak ona saygı besleyen geçmişten kalmış anlamda bir spor diye anlamaz, tersine, söyleyeceklerimiz kulağa ne denli tuhaf gelse de, ona bir tapınma, dini bir ayin gözüyle bakar. O böylece, yay ile ok atma sanatı denilince, özellikle bir vücut antrenmanı, az ya da çok bir spor yeteneği görmemekte, aksine, kökeninin manevi alıştırmalarda aranması gereken ve manevi bir hedefi tutturmadan ibaret bir yetenek anlamaktadır. Şu halde nişancı, esas itibarıyla kendine nişan almakta ve belki de kendi kendine rastlatmayı başarmaktadır.

eugen herrugelin vaktiyle ruh ve madde yayınlarından çıkmış kitabı. yaptığı işlerden kendisini ve çevresini bir türlü soyutlayaman bir adamın zen ustasından aldığı dersleri anlatan bir kitaptır. konuyla ilgili ana fikir yay ile ok atış sanatında önemli olanın oku görünen hedefe değil kendi ruhuna isabet ettirmek olduğudur. bu durumda kişi kendini oku atmaktan, hedefi vurmaktan, hatta yay ile okun kendisinden soyutlarsa doğru atışı yapmış olur.

kitabın yazarı herrigel'in okçuluk hocası awa kenzo'nun zen budizmle ilgili hiç bir eğitimi olmadığı gibi, okçuluk da japonya'da zenle ilgisiz, savaşçı sınıfın bir zanaatı ya da günümüzde olduğu gibi sadece bir spor olarak görülmektedir. herrigel'i japonya'ya çeken zen budizme duyduğu ilgi olmuş ve fakat okçuluk öğrenmiştir. olayın herrigel'in hocasıyla arasındaki dil engelinden kaynaklandığı sanılıyor, der yamada shõji, the myth of zen in the art of archery adlı yazısında. dağılın, her şey bir yaran yanlış anlamaymış.

Eksisozluk.Com