Padişahtan çobana, bilginden ümmiye kadar pek çok şairin klasik edebiyat tarzında söylediği Divan Edebiyatımız, hala pek çok şairimizin ve eserinin gün ışığına ulaşamadığı engin bir hazinedir. Bu hazinenin değerini bilip onu açığa çıkarmak, günümüz insanlarının istifadesine ulaşmasını sağlamak da bizlerin görevidir.
Kaybolmuşluk ve unutulmuşluk ülkesindeki bu değerlerimizi gümüze taşıdıkça daha da zenginleşen edebiyatımız, Tasavvufi Türk Edebiyatı olarak isimlendirilen, konularını din ve tasavvuftan alan zengin içerikli bir kola da sahiptir. 19. yy.ın yenileşmeye
yönelen yeni çehresinde Tekke edebiyatı da kendine özgü bir şekil alarak bazen halk şiiri, bazen de divan şiiri şekilleriyle görüş ve düşünüşlerini (ilahi aşkı, tasavvufu, vahdet-i vücûdu) anlatmağa devam etmiştir.
Biz de 19. yy.ın ikinci yarısında yaşayan, Tasavvufi edebiyat dalında şiirler söylemiş olan Trabzonlu Osman Avni Efendi’nin Divanı’nı yüksek lisans tez konusu olarak inceledik; şiirlerini tanıtıp, genel özelliklerini belirleyerek 19. yy.dan günümüze doğru
bir pencere daha aralamağa çalıştık.