Celil Memmedquluzade-1-2-3-4-Toplağ Işleri-2004

Mirza Celil Memmedguluzade (Azerice: Cəlil Məmmədquluzadə; d. 1866[1], Nahçıvan - ö. 1932, Bakü),Azeri hikâye ve oyun yazarı, gazeteci, fikir adamı.

Azerbaycan edebiyatının en ünlü temsilcilerindendir. Kafkasya ve İran'dan Uzakdoğu Asya, Afrika ve Avrupa ülkelerine kadar geniş bir coğrafyada Müslüman dünyasında ilgi ile karşılanan[2] "Molla Nasreddin" mizah dergisinin (1906-1931) yaratıcısı ve editörü idi. Azerbaycan Edebiyat tarihinde hem kendi adı, hem de 25 yıl boyunca yayınladığı derginin adı olan “Molla Nasreddin" takma adı ile tanınır.[3] Kurduğu derginin çatısı altında realist-demokratik edebî bir okul kurmuştur. Azerbaycan milliyetçiliğinin oluşmasında etkin rol oynamıştır.

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

1866'da Nahçıvan’da dünyaya geldi. Babası, Güney Azerbaycan’ın Hoy şehrinden Nahçıvan’a gelip yerleşmiş bir inşaat ustası olan Meşhedî Hüseyinkulu idi.[4]

1887’de Gürcistan'ın Gori şehrindeki “Transkafkaz Müellimler Seminariyası”'nı bitirerek öğretmen oldu. 1887-1897 arasında Nahçıvan köylerinde öğretmenlik yaptı. Öğretmenlik yıllarında köylü kızların okula yönlendirilmesinde, Nehrem Köyü’nde çalıştığı okulda tarih müzesi kurulmasında, Nahçıvan Ulusal tiyatrosunun kurulmasında emeği geçti; ilk oyunlarını yazmaya başladı.[3]

1897’de kendi isteği ile öğretmenlikten ayrıldı; emniyet idarelerinde tercümeci olarak beş yıl boyunca çalıştı.[3]

1903’te eşini ve anne babasını kaybettikten sonra Tiflis’e yerleşti. Bakü'de ve Tiflis'te Rus dilinde yayınlanan gazetelere gündeme ilişkin makaleler yazmış, tercümeler yapmıştır. 1905'te Azerî Türkçesi ile "Novruz" adlı gündelik gazete yayınlamak için gereken izini aldı fakat bu izni kullanmadı. Mizahî bir gazete veya dergiye daha fazla ihtiyaç olduğunu görerek 1906'da haftalık "Molla Nasreddin" adlı mizahî dergisini yayınlama izni aldı. Türkiye’de eğitim görmüş arkadaşı Ömer Faik Nûmanzâde ile birlikte satın aldığı ve Gayret Matbaasıadını verdikleri matbaada dergiyi çıkarmaya başladılar.[4]

İlk sayısı 7 Nisan 1906'da Tiflis’te yayımlanan Molla Nasreddin, bütün Türk-İslam dünyasında geniş bir okuyucu kitlesine ulaştı.[5] Bazı aralıklarla 25 yıl boyunca Tiflis'te, Tebriz'de, Bakü'de yayın hayatını sürdüren bu dergi, Azerî Türklerinin millî ve siyasî benliklerine kavuşmalarında, halk kitlelerinin cehalet ve fanatizmden uzaklaşmasında önemli bir rol oynamıştır.[3] Bu mecmuanın çevresinde toplanan yazarlar, Azerî Edebiyatı tarihinde "Mollanasreddinçi Edebiyat" olarak bilinen bir edebiyat ve düşünce tarzı oluşturuyorlar.[3]

Memmedguluzade, bir yandan da öğretmenlik yapmaya devam etti ve Nûmanzâde ile birlikte bir okul açtı. Rus okullarına girmek isteyen Azerbaycanlı öğrencileri sınava hazırladı.

Daha önce iki evlilik yapan ve iki eşini de kaybeden Celil Memmedguluzade, 1907’de Karabağ Hanları soyundan Hemide Hanım (Cavanşir) ile evlendi, bu evlilikten iki oğlu dünyaya geldi.

1909’da meşhur "Ölüler" komedisini yazdı. Eser ilk defa 1916’da Bakü’de sahnelendi.

1914’te çarlık yönetiminin baskısı ile yayınını durdurmak zorunda kaldığı Molla Nasreddin’i 1917’de Bolşevik devriminden sonra yeniden çıkarmaya başladı. Ancak derginin çıkması için uygun ortam kalmayınca 1918’de eşinin Ağdam’daki Kehrizli köyüne gitti, tarımla uğraştı. Bir yandan da “Anamın Kitabı” ve “Kemanca” komedisi üzerinde çalıştı.

Bolşevikler’in iktidara gelmesi üzerine 1920 Nisan’ında İran’a geçti. Molla Nasreddin’i Ocak 1921’de Tebriz’de yayımlamaya başladı.

Yazar Neriman Nerimanov'dan aldığı resmî davet üzerine, 24 Mayıs 1921'de Bakü'ye döndü. 1922'de "Molla Nesreddin" i Bakü'de yayınlamaya başladı. Aynı zamanda “Yeni Yol” adlı gazetede başyazarlık yaptı. "Lal", "Danabaş Kendinin Mektebi", "Oyunbazlar", "Lanet" gibi dram eserlerini yazdı.

1924'te Yeni Elifba Komitesine seçildi; SSCB'nin Türk cumhuriyetlerini gezerek, yeni alfabe ve çağdaş Azerbaycan Edebiyatı'nın durumu, problemleri ile ilgili konferanslar verdi. 1928'de emekliye ayrıldı.

Artık sadece Molla Nasreddin ile ilgilenmekteydi ancak derginin kontrolü elinden çıkmıştı. Molla Nasreddin, 1925’ten itibaren “Hey’et-i Tahrîriyye” adına çıkarılıyordu; 1930’da ise “Mübariz Allahsızlar İttifakı”’nın yayın organı haline geldi. Bu durumu sert bir dille eleştiren Celil Memmedguluzade, derginin kapatılmasını veya adının dergiden çıkarılmasını istedi.[4] Böylece dergi, 1931’de kapatıldı.

Celil Memmedguluzade, 4 Ocak 1932'de kalp krizi geçirerek hayatını kaybetti.

Eserleri[değiştir | kaynağı değiştir]

İran'da Hürriyet (1906)
Posta Kutusu (1906)
Usta Zeynal (1906)
Kurbaneli Bey (1907)
Nigarançılık (1916)
Şiir Bülbülleri (1925)
Molla Fezleli (1925)
Ölüler (1925)
Sirke (1925)
Bakkal Meşhedi Rehim (1925)
Konsulun Arvadı Yahut İki Muallim (1926)
Belke De Gaytardılar (1927)
Kuzu (1951)
Yuxu (1965)
Buz (1965)
İki Alma (1967)
Hatıratım (1971)

QAYNAQ