Bir dilin söz varlığının temelini teskil eden temel söz varlığı, her dilde
kusaktan kusağa aktarılarak yasayan, insan hayatında birinci derecede öneme
sahip olan, insana ve çevresine ait önemli kavramları yansıtan sözcüklerdir.
Vücutla ilgili sözcükler, doğayla ilgili kavramlar, renk bildiren sözcükler,
hayvan adları, sayılar, en çok kullandığımız fiiller, manevî kültüre ait dinle,
kutsal kavram ve kisilerle, gelenek, göreneklerle ilgili sözcükler temel söz
varlığını olusturan unsurlardır.
Bu çalısmada Kazan, Orenburg ve Samara bölgelerinden 1884’ten
sonra göç edip Eskisehir ili Çifteler ilçesinin Osmaniye köyüne yerlesen
Kazan Tatar Türklerinin ağzındaki söz varlığı değisimi ele alınmıstır. Kazan
ve çevresinden Türkiye’ye göç eden Tatar Türklerinin dil özellikleri/lehçeleri,
bu bölgede meskun olan Oğuz boyuna mensup yerli halktan önemli ölçüde
etkilenmistir. Ses ve sekil özellikleri büyük oranda korunmakla birlikte,
özellikle söz varlığı önemli ölçüde yerli ağızdan veya Türkiye Türkçesinden
etkilenerek değisime uğramıstır.
Osmaniye Tatar Türklerinin temel söz varlığındaki değismeler çesitli
baslıklar altında ele alınarak değerlendirilmistir.