Kemençe; genellikle dip kısmı diz üstüne, baş kısmı sol göğüse

yerleştirilerek veya serbest bir biçimde yay ile çalınabilen; kısa boylu,

perdesiz saplı, uzun tarihî geçmişi bulunan telli bir Türk çalgısıdır.

Perde aralıklarının dar olması ve ses alanlarının yetersizliği

sebebiyle çalması zordur.

Basit bir tasnif yapılacak olursa iki çeşidi bulunmaktadır. Biri Türk

sanat müziğinde kullanılmakta olup armudî kemençe olarak bilinmektedir.

Asıl konumuz olan diğer bir türü ise Türk halk müziği icrasında yerini alan

Karadeniz kemençesi’dir.

Karadeniz kemençesi, Doğu Karadeniz Bölgesi insanının neşe

kaynağı, mutlu günlerinin sembolü, üzüntüsünü yansıtma aracıdır.

Kemençe çalanlara ve kemençe ustalarına kemençeci denmektedir.

Bu işi meslek hâline getirmiş kimseler; çeşitli Türk boylarında şaman, baksı,

oyun, kam isimleri verilen ozan tipini hatırlatmaktadır. Onlar kemençe

eşliğinde kısa hikâyeler anlatmakta, mâniler söylemektedir.