Adorno ile Horkheimer 1956 baharında üç hafta boyunca bir tartışma yaptılar ve bu tartışmayı Komünist Manifesto’nun güncel bir versiyonunu üretme niyetiyle teybe kaydettiler. İki filozof eserlerinin teori-pratik ilişkisi, emek, boş zaman, tahakküm, özgürlük gibi temel temaları üzerine, tutarlılık ve temellendirme kaygısı gözetmeksizin siyasi dozu yüksek serbest doğaçlamalar yapıyorlar.

Soğuk Savaş’ın gemi azıya aldığı bir dönemde Eleştirel Teori eleştirelliğini ne ölçüde koruyabilmişti? Siyaseten etkisizliğin içselleştirilmesi düşünceye nasıl bir etkide bulunur? Teorik mülahazalar düzeyinden reel siyasetin dolambaçlarına “indiklerinde”, yüksek teori kozasından çıktıklarında, iki düşünür, dünyanın gidişatı hakkında ne ölçüde anlamlı fikirler üretebiliyorlar? Entelektüel bir keyifle, bazen üzüntüyle, yer yer de sinirlenerek okuyacağınız bu küçük kitap, bu sorular hakkında ciddi bir düşünmeye vesile oluyor.

İÇİNDEKİLER

 

Sunuş
1 Teorinin Rolü
2 Tarihsel İmkân, Çalışma, Boş Zaman ve Özgürlük - I
3 Tarihsel İmkân, Çalışma, Boş Zaman ve Özgürlük - II
4 İnsanlık Fikri
5 Çalışmanın Yanlış Biçimde Ortadan Kalkması, Teorinin Yanlış Radikalliği
6 Negatif Ütopya ya da Politik Somutluk
7 Argümantasyonun Eleştirisi
8 Pratik Kavramı
9 Ütopyacılığa Hayır
10 Politik Olanın Çatışkısı
11 Bireycilik
12 Dinamik ile Statik İlişkisinin Tarihsel Değişimi