Əziz balam, Zülfümar. Mən deyə bilmərəm ki, həyatın boyu səni başa düşəcək, hisslərini yüksək qiymətləndirəcək insanlar çox olacaq, ya az olacaq. Bu, təkcə sənin problemin deyil. Bu, ümumiyyətlə, həyatın problemidir. Onsuz da insanlar daha çox elə başa düşülmədiklərinin əziyyətini çəkirlər.

Əlbəttə, insan həssas varlıqdır. Ruhuna toxunan, qəlbinə dəyən nə varsa, hamısından inciməyə, küsməyə meyillidir. Amma son nəticədə insanı həyata bağlayan tellər 0 qədər güclü olur ki, hətta incidiyindən də, küsdüyündən də peşmanlıq hissi keçirir. Barışıq üçün məqam axtarır. Tanrı sənə elə bir ürək, elə bir geniş mənəvi dünya bəxş edib ki, sən nəinki insanlardan, ayrı-ayrı adamlardan, hətta səni başa düşməyən, səni anlamayan doğmalarından belə, taleyindən, bəxtindən də küsmürsən. Əgər hissinə, duyğularına toxunacağımdan ehtiyat etməsəydim, deyərdim ki, elə bəxtindən və taleyindən küsməyə sənin haqqın var.

insanın daxilində güclü, mənəvi ehtiyat, insanın hisslərini sözə çevirən, əmələ çevirən, bir sözlə, həyat və yaşam element¬Iərinə çevirən bu gün elə birinci növbədə insanın özünü qoru¬yur. Buna dünya hərb tarixini yazan müəlliflər mərdlik və qəhrəmanlıq da deyirlər. Təbii imkanların ən ağır məhdudiyyəti çərçivəsində yaza bilmək və əlbəttə, birinci növbədə düşünə bilmək, özü də sağlam düşünə bilmək mərdlik deyil, qəhrəmanlıq deyil, bəs nədir?

Bəzən acıyıram, hər cür imkanlara malik, hətta nəinki təbii imkanlara, maddi imkanlara malik adamların yazıqlığına və bəd-bəxtliyinə, onların danışığında, hərəkətlərində paxrllıq, hərislik görəndə düşünürsən: axı bu məxluq nə üçün xırda və crlızdır.

Əziz balam, Zülfümar. Sənin kimi gənclərin həyatı dünyanın çoxundan gözü doymayan, qeyri-sağlam, hətta insanlara dərd və bəla gətirən düşüncə sahibləri səni tanısaydrlar, səni başa düşsəydilər, bəlkə, necə böyük bədbəxtlik içərisində olduğunu dərk edərdilər. Zülfümar, qızım, sən tək deyilsən, dünyada sənin kimi nadir gücə malik, iradəyə mal ik və həm də böyük istedada malik adamlar olub. iki gözdən məhrum olub, böyük ədəbiyyat..