Milletlerin tarihi metinleri o milletin kültürünün tescilli belgeleri olduğundan tarihi köklerini tespitte son derece elzem kaynaktırlar. Bu bakımdan zamanımızdan yaklasık bin yıl önce yazılan Divanü Lügati’t-Türk Türkçenin ilk sözlüğü olmaktan öte pek çok arastırmacının teslim ettiği üzere tarihi ve kültürel basvuru kaynaklarımızın da ilklerindendir.
A. Caferoğlu, “Sözlükte geçen birçok kelimenin anlatılısında tanık olarak ileri sürülen malzeme içerisinde, Türk folkloruna, inanısına, hurafelere, bozkır destanlarına, oba hikmetlerine, illerin vecizelerine, ağıtlara tabiat tasvirlerine bolca yer verilmistir.”
demektedir. Onun tespitinden de anlasılacağı üzere eser, bir yandan 10 asır önceki kelime varlığını çağlar ötesine tasırken diğer taraftan da o kelimelerin ardındaki dünya görüsünü aktarmıstır. Bu sebeple Türk kültürünün ulasılabilen en eski vesikası olan eserden olabildiğince yararlanabilmek için eseri çok yönlü değerlendirmek gereklidir.