Yaşlandıkça küçülen bir dünyada yaşıyoruz. Her şey baş döndürücü bir süratle gelişiyor. Bazen bu geliş-meleri takip etmekte bile zorlamyoruz. Sovyet lmpara-torluğu da 20. yüzyılın son çeyreğinin hızına ayak uy-durarak çok kıso bir zamanda dağıldı. Buna paralel olarak beliren '':Türk Asıllı Sovyet Cumhuriyetleri" düşüncesine alışmaya çalışırken, beklenmeyen bir hız ve kolaylıkta "Müstakil Türk Cumhuriyetleri" ortaya çıktı. Kapılar birdenbire açıldı; Türkiye ile bu cumhuriyetler ara¬sındaki irtibatlar gelişmeye başladı.

Kapıların yeni açıldığı sırada, yani tam bağımsızlığın ilan edildiği dönemde görevli olarak Özbekistan'a geldim. Çeşitli birimlerde Türk Dili dersleri verdim. Bu arada Tür'kiyeile Özbekistan arasında gidip gelmeler çoğaldı.

Bir asırdan fazla bir zamandan beri irtibat yokluğu ve başka sebeplerle dillerimiz arasındaki farklılıklar artmıştı. Farklı tarihi gelişmeler ve bizim &tı'dan, Öz-bek'lerin Rus-ya'dan etkilenmesi vedillerimizin yabancı dillerden alınan teknik Icelimelerle beSlenmesi neticesi birbirimizi anlamçıktazorlandık. Türkiye'den gelen her türlü heyet bir "Özbek Türkçesi EI Kitabı" ihtiyacından bahsettiler. Gek" bu heyetlere tercümanlık yapon öğ-rencilerım de böyle bir ihtiyacın varlığını hissettiler. He¬yetlerin "Bir el kitabı hazırlayın" tarzındaki ısrarları öğrenctlere teşvik unsuru oldu. Bütün engellere rağmen öğrencilerimden üçü, çok kısa zamanda bir el kitabı ha¬zırladılar. 0 kadar heyecanlı ve arzuluydular ki bu he¬yecan ve arzu ları, kontrol sırasında üzerimde bir nevi kamuoyu baskısı haline dönüştü. Böylece kontrol ve ön¬sözün aynı sü.ratte hazır olmasını sağladılar.

Göz açıp kapama hızında hazırlanan kitabın ek-siklerinin çok olduğunun farkındayım. Ancak bu kitabı çıkarmamanın hiç bir faydası olmayacasına göre "Bu ha¬liyle de olsa, çıkması•daha iyi olur" düşüncesine vardım. Türk dünyasındo'alfabe birliği sağlanıncaya .lcooQr bit'