Köklü kültür birikimine sahip bir millet, güçlü bir ekonomi ve güçlü silahlarla donatılmış bir ordu, devlet olabilmenin temel şartlarıdır. Bu, bugün olduğu gibi eski çağ için de geçerli olmuştur.

Hele, uluslararası hukukun olmadığı, demokrasinin adının bile geçmediği Eski Ön Asya dünyasında, güçlü ve düzen1i bir ordu bu şartların başında gelmiştir. Devlet ekonomisinin, her yıl düzen1i olarak tekrarlanan askeri seferlerden sağlanan ganimetler ve egemen1ik altına alınan daha güçsüz devletlerden elde edilen yıllık vergilerle düzenlendiği bu tür sistemlerin başlıca güvencesi hep ordu olmuştur. Bu orduların sahip oldukları silahların daha etkin kullanılabi1ir ve daha sağlam olmaları yönündeki arayışlar ise teknolojinin ge1işmesine katkı sağlamıştır. Bu olgu değişmeden günümüze değin ulaşmıştır.

Henüz ateş1i silahların kullanılmaya başlanmadığı Demir çağ savaşlarında yakın savaş silahları çok önem1i bir yere sahipti.

M. Ö. 9.- 7. yüz yıllar arasında, başkent Tuşpa (bu gün Van Kalesi) merkez1i bir devlet olarak Eski Ön Asya coğrafyasında boy göstermiş Urartular devlet olabilmeyi, hiç şüphesiz güçlü ordular ve bu orduların kullandığı üstün silahlara borçludurlar.

Urartular yaklaşık 50 yıldan beri çok çeşit1i yönleriyle araştırılmaktadır.

Ancak onların, saldırı silahlarından kılıç ve hançerler, henüz hiç araştırılmamış bir konu olarak ortada durmaktadır.

Bu nedenle tez konusu olarak, Urartu eserleri arasında önem1i bir yere sahip olmakla birlikte, hak ettiği ilgiyi görememiş kılıç, hançer ve bıçaklar seçilmiştir. Çalışmamız Urartu kılıç, hançer ve bıçakları konusundaki bilgi eksik1iğini kısmen gidermek ve Urartu kültürünün bu yönünün daha iyi tanınmasına katkı sağlamayı amaçlamaktadır.

"Urartu Silahları: Kılıç, hançer ve bıçaklar" konusunu çalışmamızı öneren, bu tez in her aşamasında bilgi ve deneyimlerini benimle paylaşan, kaynak temininde hiçbir yardımı esirgemeyen çok değerli danışman hocam Prof. Di. Sayın Ve1i SEVİN'e en içten saygı ve şükranlarımı sunarım.