Osmanlı devletinin, ilk iki yüzyıllık tarihi ile ilgili arsiv belgesi yok denecek kadar azdır. Kurulus döneminin ilk yüzyılında yazılmıs ve günümüze ulasmıs kütüphane malzemesi de yoktur. II. Murad devrinde ortaya çıkan Osmanlı tarihçiligi II. Mehmed devrinde gelisme dönemine, II. Bayezid devrinde ise yükselme dönemine girmistir. II. Mehmed saltanatında baslayan Tevârih-i Âl-i Osman gelenegi oglu II. Bayezid’in saltanatında en parlak dönemini yasamıstır. Bu dönemde, saray çevresine ve elit kesimine hitap eden ve sanatlı bir dille yazılan tevarihler yanında halk kesimine ve askerî zümreye hitap eden sade nesir ya da nazımla yazılmıs popüler diyebilecegimiz eserler de kaleme alınmıstır. Yazarı bilinen ya da bilinmeyen bu tür tevarihlerde Osmanlı devletinin kurulusundan yazarın bulundugu zamana kadarki olaylar anlatılır.

Âsık Pasa-zâde, Nesrî, Oruç Bey gibi çokça bilinen tarihçilerin eserleri dısında, yurt içi ve yurt dısı kütüphanelerde çok sayıda nüshası bulunan anonim Türkçe kronikler de II. Bayezid saltanatında yazılmıstır. Nüshalarının çokluguna bakılırsa bu tevarihlerin o devirde çok okundugu anlasılmaktadır.
Üzerinde tez yaptıgımız anonim tevarihi, diger anonim tevarihlerden ayıran en önemli özellik kaynaklarını vermis olmasıdır. Kaynaklarındaki üslup tarzı da dahil olmak üzere yazar, dogrudan ya da dolaylı olarak kullandıgını tespit ettigimiz altı kaynaktan birini kendisine model almak yerine, bu kaynaklardaki bilgileri bir araya getirerek, anonim formatında bir eser yazmayı tercih etmistir.