Azərbaycan folklorunun ən qədim janrlarından olan ba-yatılar sadəlik və mürəkkəbliyin, aşkar və gizlinin, ilkinlik və çağdaşlığın qəribə vəhdətiylə müasir oxucunu heyrətə salır. Ancaq bu heyrətdən və bayatı müdrikliyinin ani dərkindən doğan hisslər ən munis duyğulardır. Bayatı təfsiri əslində mədəniyyət və dilimizin, özlüyümüzün dərki deməkdir. Etnik ruhumuzu yaşadan bayatılar buna görə milli filoloji fikri daim cəlb etmişdir və bu yolda növbəti cəhd hesab etdiyimiz bu araşdırma da milli elmi ən 'ənəyə əsaslamr. Tədqiqat zamam bəşəri elmi metodlara müraciət etsək de', məsələ¬ni milli filoloji zəmində qavramağa çalışmışıq.

Eyni zamanda bu tədqiqat bayatılara fərdi və deməli, birtərəfli baxışdır. Məqsədimiz bayatıları müstəqil poetik fenomen kimi araşdırmaq olduğundan, onların tarixi qaynaqlarına və təkamülü¬nə, mifopoetik simvolikasına və ictimai məzmununa, digər şərh və təfsirlərə ötəri toxunmuşuq>. Bayatım mütləq bədii aləm şəklində öyrənmişik - kənardan gələn əlavə mə'lumatı ("küy"ü) mümkün qədər eşitməməyə çalışmışıq. Bizi maraqlandıran sualları bayatımn özünə ünvanlamışıq və ola bilsin ki, bu zaman subyektiv münasi¬bətdən gələn "yersiz" suallar da ortaya çıxıb...