Türk Edebiyatı tahkiyeli eser bakımından oldukça zengindir. Önceleri sözlü olarak anlatılan hikayeler, daha sonra yazıya geçirilerek günümüze kadar gelmişlerdir. Bunların büyük bir kısmı günümüzde de yeniden ele alınarak işlenmiş, modern hikayeciliğimize kaynaklık etmiştir.

Batı tarzı hikayelerden önce, bizde hikaye türü ihtiyacı mesneviler vasıtasıyla giderilmekteydi. Her beyti kendi arasında kafiyeli olarak yazılan mesneviler, divan edebiyatının en önemli nazım türlerinden biridir. Mesneviler, değişik konularda uzun ya da kısa olarak yazılırlar. Konuları itibariyle mesnevileri şu başlıklar altında incelemek mümkündür.

1. 1. Cenk destanları (Ahmedî’nin ‘İskendernâmesi’ gibi),

2. 2. Aşk hikâyeleri (Yusuf ile Züleyha, Leyla ile Mecnun gibi),

3. 3. Dini ve Tasavvufi mesneviler (Mevlânâ’nın ‘Mesnevî’si gibi)

4. 4. Didaktik ve ahlaki mesneviler, (Nabiî’nin ‘Hayriye-i Nâbî’si gibi)

5. 5. Şehrengizler ( bir şehri övmek gibi)

Yukarıda da görüldüğü gibi mesnevilerde ele alınan konular çeşitlidir. Kimi zaman bir aşk hikayesi, kimi zaman menkıbe, kimi zaman da kahramanlık hikayelerine mesnevilerde yer verildiği görülür. Özellikle İslâmi kimliğin ön plâna çıktığı, Hz. Muhammed’in ve diğer İslâm büyüklerinin etrafında cereyan eden mucizelerinin anlatıldığı mesnevilerin sayıları oldukça fazladır.