Sokrat, yirmi döِrt asır ِönce: " Bîz insanlar, hayat ve kâinatın hakikat ve mahiyetini anlayamıyoruz. En iyisi mi, kendimize en iyi hal ve hareket yolları seçme işi ile uğraşalım,, demişti- Durum bugünde ِöyledir.

Her zaman hayat ve kâinatın mahiyet ve hakikatinı arama yollarında bulabiliriz. Amma şimdilik her halde yolun sonunda deliliz. Bugün bu bir hakikatır. Ondan

sonra gelen ikinci hakikat şudur: " Hayat ve kâinatın mahiyetini anlayamıyoruz diye ümitsizliğe düşecek değiliz. Onun kadar ve belki ondan da ِönemli yapılacak iş ِönümüzdedir: „ kendimizi ve çevremizi her gün biraz daha iyiye, doğruya, güzele doğru . hızlandıracak aksiyonlarla, hal ve hareketlerle günlerimizi, aylarımızı, yıllarımızı,ِ ömrümüzü doldurmak. Ferdçe ve cemiyetçe yükselmek. "

Tarih boyunca her felsefe, bu gerçeğe gِötüren yolları araya gelmiştir. Ve her biri o yollarda birer nişan taşıdır. Ama gerçeğe kimi daha yakın kimi daha uzak olabilir. Felsefeyi kuru lâf değirmeni yapmayan gerçek filozofların hepsinde bu ilinti bir iç ateşi halindedir. Felsefenin ve filozofun ِöz değeri bundadır: insanda tekâmüle hizmet arzusunu engin bir aşk haline getirebilme. ( Filozoflarla birer saat) e, onların hayat ve kâinatın mahiyeti üstüne metafizik teorilerinden ziyade ahlâk ve içtimaiyat üzerine olan düşüncelerini aldım…